ՌԴ նա­խա­գահ Վլա­դի­միր Պու­տի­նի հայտ­նի հար­ցազ­րույ­ցից հե­տո‚ որ­տեղ նա անդ­րա­դար­ձավ հայ-ռուս-ադր­բե­ջա­նա­կան հայտ­նի հայ­տա­րա­րու­թյա­նը‚ ՀՀ վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի դե­րա­կա­տա­րու­թյա­նը‚ Շու­շիի շուրջ ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րի վե­րա­բե­րյալ ման­րա­մաս­ներ պատ­մեց‚ հա­յաս­տա­նյան լրատ­վա­կան կայ­քե­րից մե­կը բա­վա­կա­նին հե­տաքր­քիր նո­րու­թյուն շր­ջա­նա­ռեց։ Ըստ այդ լրատ­վա­մի­ջո­ցի՝ Պու­տի­նը‚ ըստ էու­թյան‚ այդ հար­ցազ­րույ­ցով ար­ձա­գան­քել է Փա­շի­նյա­նի անձ­նա­կան խնդ­րանք­նե­րից մե­կին։

Եր­բեք չէի մտա­ծի, որ երբևէ ու­րախ կլի­նեմ, որ չկան Հրանտ Մաթևո­սյա­նը, Հա­կոբ Հա­կո­բյա­նը, Լևոն Խե­չո­յա­նը, Հրա­չյա Թամ­րա­զյա­նը, Հով­հան­նես Գրի­գո­րյա­նը, Ա­ղա­սի Այ­վա­զյա­նը, չկան Կա­րեն Դե­միր­ճյանն ու Վազ­գեն Սարգ­սյա­նը… Ո­րով­հետև հի­մա մենք բեռ­նա­տար­նե­րով ՀԱՅ­ՐԵ­ՆԻՔ ենք փո­խադ­րում ան­հայ­տու­թյուն, ու նրանց սիր­տը կկանգ­ներ ցա­վից ու ցա­սու­մից: Իսկ մենք դեռ ապ­րում ենք ու շա­րու­նա­կում դա­վա­ճա­նել նրանց ու մեր հայ­րե­նի­քին:

Թուրքիայի դերը ղարաբաղյան կոնֆլիկտում ու նրա կարգավորման մեջ, արտասահմանյան զինյալների խնդիրը, փախստականների ճակատագիրը, բանակցությունները Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակի վերաբերյալ:

ԱՄՆ պետդեպարտամենտի բարձրաստիճան պաշտոնյան պետքարտուղար Մայք Պոմպեոյի և Ֆրանսիայի ԱԳ նախարար Ժան Իվ Լե Դրիանի բանակցությունների արդյունքներով հայտարարեց, որ Վաշինգտոնն ու Փարիզը ընդունում են Լեռնային Ղարաբաղում կրակի դադարեցման Մոսկվայի ձեռնարկած գործողությունները:

10 տարի առաջ Կազանում Հայաստանն ու Ադրբեջանը քննարկում էին գործնականում այն պայմանները, որ հիմա հաստատվել են վեց շաբաթյա արյունոտ պատերազմի հետո հրադադարի համաձայնագրով:

Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Էրդողանը նոյեմբերի 16-ին խորհրդարանից թույլտվություն է խնդրել զինվորներ ուղարկելու Ադրբեջան՝ Լեռնային Ղարաբաղում հրադադարի դիտարկման ռուս-թուրքական առաքելությանը մասնակցելու համար:

ՀՀ գլ­խա­վոր դա­տա­խազ Ար­թուր Դավ­թյա­նից, Ազ­գա­յին անվ­տան­գու­թյան ծա­ռա­յու­թյան տնօ­րեն Ար­մեն Ա­բա­զյա­նից, ՀՀ հա­տուկ քնն­չա­կան ծա­ռա­յու­թյան պետ Սա­սուն Խա­չատ­րյա­նից, Ար­ցա­խի Հան­րա­պե­տու­թյան գլ­խա­վոր դա­տա­խազ Մհեր Ա­ղա­ջա­նյա­նից, նախ և ա­ռաջ, պա­հան­ջում եմ պար­զել, թե Շու­շին ինչ­պե՞ս է հան­ձն­վել թշ­նա­մուն, պար­զել բո­լոր ման­րա­մաս­նե­րով:

ՈՒ­ղիղ 100 տա­րի ա­ռաջ, 1920-ին, տե­ղի ու­նե­ցավ այն, ինչն այ­սօր կա­տար­վում է մեզ հետ։ Զար­գա­ցում­նե­րը գրե­թե նույնն են, ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րի դաշտն է տար­բեր։ Այն ժա­մա­նակ Կարս և Շի­րակ, այ­սօր՝ Ար­ցախ և Սյու­նիք։

Ադր­բե­ջա­նա­կան ու թուր­քա­կան լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րը հաղ­թա­նա­կը Ար­ցա­խում հա­մե­մա­տում են Դար­դա­նե­լի նե­ղուցի՝ Գա­լի­պո­լիի ճա­կա­տա­մար­տում հաղ­թա­նա­կի հետ: Թերևս ճիշտ են: Բայց Գա­լի­պո­լին չփր­կեց Օս­մա­նյան կայս­րու­թյու­նը կոր­ծա­նու­մից, ու նաև դա է ճիշտ:

ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինը հրամանագիր ստորագրեց Լեռնային Ղարաբաղում միջգերատեսչական հումանիտար կենտրոնի ստեղծման վերաբերյալ, որտեղ ներառված են ԱԻՆ-ի, ԱԴԾ-ի, ԱԳՆ-ի և դաշնային գործադիր իշխանության այլ օրգանների ներկայացուցիչներ, իսկ կազմակերպական և այլ հարցերի լուծումը դրված է ՌԴ ՊՆ-ի վրա: